تنظیمات دوربین برای مبتدیان :

بسیاری از عکاسان مبتدی غالباً تعجب می کنند که از چه تنظیمات دوربین باید استفاده کنند تا با چرخ دنده فعلی خود بهترین نتیجه را بگیرند. در حالی که هیچ قانون مشخصی برای تنظیمات دوربین وجود ندارد که در هر محیط عکسبرداری به خوبی کار کند ، من متوجه شدم که تنظیماتی وجود دارد که من شخصاً روی هر دوربینی که استفاده می کنم تنظیم می کنم که در همه مارک های دوربین موجود در بازار جهانی است. این تنظیمات "پایه" است که در ابتدا تعیین کردم - پس از اتمام کار ، من بندرت می توانم دوباره آنها را مرور کنم. علاوه بر این ، حالت های خاصی از دوربین وجود دارد که روند ضبط تصاویر را آسان تر یا سریعتر می کند ، به ویژه برای شخصی که تازه شروع به کار می کند. بیایید با جزئیات بیشتر از این تنظیمات معمول دوربین استفاده کنیم!

تنظیمات دوربین:

اول بیاین به سمت چندین قسمت از تنظیمات دوربین های روز دنیا نگاهی بیاندازیم باید. شما باید بتوانید تمام تنظیمات زیر را بیابید زیرا تمام این تنظیمات در تمام دوربین های مختلف با برند های متفاوت دنیا وجود دارند:

Image Quality: RAW

RAW Recording: Lossless Compressed (if available)

White Balance: Auto

Picture Control / Picture Style / Creative Style / Film Simulation: Standard

Color Space: sRGB

Long Exposure Noise Reduction: On

High ISO Noise Reduction: Off

Active D-Lighting / DRO, HDR, Lens Corrections (Vignette Control, Chromatic Aberration Control, Distortion Control, etc): Off

موارد بالا مهمترین تنظیمات دوربین است . ابتدا همیشه با انتخاب قالب مناسب فایل که RAW است شروع می کنید. اگر تنظیمی برای انتخاب فشرده سازی RAW وجود دارد ، همیشه Lossless Compression را انتخاب کنید ، همانطور که در اینجا توضیح داده شد ، زیرا این باعث کاهش فضای مصرف فایل های RAW شما می شود. اگرچه مواردی مانند کنترل تصاویر برای تصاویر RAW اهمیتی ندارند (فقط بر نحوه نمایش تصویر در LCD دوربین شما تأثیر می گذارند) ، بهتر است بدون تغییر تنظیمات دیگر مانند وضوح ، کنتراست ، اشباع و غیره ، با یک پروفایل استاندارد بچسبانید زیرا این تنظیمات تنها در صورتی مهم هستند که در قالب JPEG عکس بگیرید.

فضای رنگی و تعادل رنگ سفید نیز همین است - هنگام عکسبرداری با RAW لازم نیست نگران آنها باشید ، زیرا بعداً می توانید آنها را تغییر دهید. مگر اینکه شما بدانید که چه کاری انجام می دهید ، "کاهش نویز طولانی مدت در معرض" را روشن نگه می دارم ، زیرا هنگام عکسبرداری از نوردهی طولانی مدت بر تصاویر RAW شما تأثیر می گذارد - با کاهش میزان نویز در تصاویر شما کار می کند (اگرچه همچنین مدت زمانی که برای گرفتن تصویر به طور معمول طول می کشد دو برابر می شود). سایر اصلاحات لنز در دوربین ، بهینه سازی دامنه پویا و گزینه های کاهش نویز نیز باید خاموش باشند ، زیرا آنها هیچ کاری در بهبود تصاویر RAW شما ندارند.

هنگامی که تنظیمات بالا را در دوربین خود تنظیم کردید ، وقت آن است که به سراغ موارد مهم در هنگام عکسبرداری بروید.

بهترین حالت عکاسی:

زمانی که عکاسان در مورد بهترین حالت عکاسی بحث می کنند که عکاسی در حالت دستی بهترین حالت است زیرا به شما بیشترین کنترل روی دوربین را می دهد و من با تمام وجود با این صحبت ها مخالف هستم. با توجه به اینکه دوربین های مدرن در هنگام اندازه گیری صحیح یک صحنه و افشای سوژه چقدر شگفت آور به دست آمده اند ، دلیل بسیار کمی برای عکسبرداری در حالت دستی وجود دارد ، پس چرا به جای آن از یکی از حالت های دوربین نیمه خودکار استفاده نمی کنید؟

برای مثال من به شخصه در 90 در 100 اوقات به حالت الویت دیافراگم اعتماد می کنم بخاطر اینکه این حالت بسیار عالی است و من نه تنها کنترل کامل روی دیافراکم دوربینم دارم بلکه روی مقدار روشنایی و تیرگی هم کنترل دارم. اگر دوربین من عکسی با روشنایی بیشتری از ان روشنایی من نظر من بگیرد من به راحتی از دکمه تغییر وضوح برای تنظیم وضوح تصویرم استفاده می کنم.

اگر از خود می پرسید که آیا عکاسی در هر یک از حالت های "صحنه" دوربین (مانند ماکرو ، ورزش ، آتش بازی و غیره) خوب است ، به چند دلیل از استفاده از این حالت ها منصرف می شوم. دلیل اصلی این است که چنین حالت هایی نه تنها بین سازندگان مختلف دوربین ، بلکه مدل های مختلف نیز بسیار متفاوت است. بنابراین اگر یاد بگیرید همیشه به یک حالت صحنه خاص در یک دوربین اعتماد کنید و تصمیم بگیرید در آینده به حالت جدیدی ارتقا پیدا کنید ، ممکن است نتوانید حالت صحنه یکسانی را در مدل دوربین دیگری پیدا کنید. همچنین لازم به ذکر است که اکثر مدل های دوربین بالاتر و حرفه ای حتی در وهله اول حالت های صحنه ندارند.

بهترین حالت فوکوس خودکار:

شما باید همیشه مطمئن شوید که شما در بهترین حالت فوکوس خودکار عکاسی می کنید با توجه به ان چیزی که ازش عکاسی میکنید.برای مثال اگر از سوژه ای ثابت عکسبرداری میکنید ممکن است شما از حالت فوکوس تک نقطه ای استفاده کنید(همچنین به عنوان صحنه تکی فوکوس خودکار یک عکس یا فوکوس خودکار یا به طور خلاصه AF-S) در حالی که اگر سوژه ای که از آن عکاسی می کنید به طور مداوم در حال حرکت است ، شما می خواهید به حالت مداوم / AI Servo Focus بروید ، زیرا احتمالاً می خواهید دوربین شما سوژه شما را به طور فعال ردیابی کند.

جهت اسان تر شدن برای مبتدیان تولیدکنندگان دوربین گاهی اوقات یک حالت ترکیبی را در نظر می گیرند که بسته به ثابت یا متحرک بودن سوژه شما ، به طور خودکار بین حالت تمرکز منطقه ای و حالت فوکوس مداوم و روشن / ثابت حرکت می کند. این حالت ترکیبی که در دوربین های کانن به عنوان "AF-A" و "AI Focus AF" شناخته می شود ، در صورت دشوار بودن جابجایی مداوم بین AF-S و AF-C می تواند یک حالت فوکوس خودکار عالی باشد.

بعضی از دوربین ها دارای حالت "Auto AF" نیز هستند که به کل صحنه نگاه می کند و سعی می کند روی نزدیکترین سوژه یا سوژه ای که دوربین فکر می کند مهم است ، فوکوس کند. من توصیه می کنم برای بیشتر مبتدیان از استفاده از چنین حالت هایی خودداری کنید ، زیرا بهتر است با حرکت دادن نقطه فوکوس به نقطه ای که دوربین باید روی آن تمرکز کند ، دقیقاً بر مکانی که دوربین شما تمرکز دارد کنترل داشته باشید. همانطور که در مقاله توضیح داده شده در حالت های فوکوس خودکار توضیح داده شده است ، می توانید با رفتن به حالت AF-Area Single-Point به این مهم دست پیدا کنید. هنگامی که در منظره یاب خود یک نقطه واحد برای حرکت دارید ، می توانید آن نقطه کانونی را در قاب خود بر روی موضوع / منطقه مورد نظر خود حرکت دهید یا سوژه خود را به نقطه کانونی انتقال دهید:

بهترین حالت سنجیدن:

ممکن است دوربین شما چندین حالت مختلف سنجیدن از جمله سنجیدن نقطه ای سنجیدن وزنی مرکزی و سنجیدن ماتریکسی/ارزشی داشته باشد بهتر است برای اکثر موقعیت ها به صورت پیش فرض دوربین را روی سنجیدن ماتریکسی/ارزشی قرار بدید. زیرا کل صحنه را در نظر می گیرد و معمولاً در افشای (بلد) سوژه های شما کار بهتری انجام می دهد.

بهترین دیافراگم لنز:

دیافراگم لنز ها نه تنها بر روی نحوه ایزوله بودن سوژه شما از موجودات و اشیا کنار انها در عکس و پس زمینه تاثیر می گذارد بلکه همچنین بر روی مقدار وارد شدن نور نیز تاثیر دارد پس شما باید حواستان به تنظیم دیافراگم در شرایط های متفاوت باشد. علاوه بر این ، دیافراگم می تواند مواردی مانند وضوح تصویر و عمق میدان را تحت تأثیر قرار دهد ، بنابراین همه چیز در انتخاب بهترین دیافراگم برای سوژه و محیط عکسبرداری شما است. اگر در نور کم عکس می گیرید و می خواهید در هنگام عکسبرداری از لرزش دوربین به تصاویر خود جلوگیری کنید ، بهتر است با بزرگترین دیافراگم ممکن که لنز شما فراهم می کند عکس بگیرید تا دوربین شما بتواند به همان اندازه نور دریافت کند تا جایی که ممکن است. به عنوان مثال ، اگر با لنز 35 میلی متر f / 1.8 عکس می گیرید ، ممکن است بخواهید در چنین شرایطی دیافراگم را در f / 1.8 نگه دارید. با این حال ، اگر در یک چشم انداز زیبا ایستاده اید و می خواهید یک عکس واضح از کل چشم انداز بگیرید ، توقف پایین دیافراگم لنز خود را تا چیزی مانند f / 5.6 مطلوب خواهد بود.

دیافراگم معمولا به اینکه چقدر سوژه شما از پس زمینه جدا باشد مربوط است ولی این تنها یکی از عملکرد های دیافراگم است.در تصاویر بالا شما می توانید تفاوت بین عکس گرفته شده با دیافراگم f/2.8 نسبت به عکس گرفته شده با دیافراگم کوچکتر f/8.0 را ببینید.

این مهم است که شما تاثیر دیافراگم و اینکه چه کار هایی می تواند انجام بدهد را در نظر بگیرید برای همین من به شما شدیدا توصیه می کنم که مقاله مربوط به دیافراگم را مطالعه کنید.

بهترین سرعت شاتر:

همانند دیافراگم سرعت شاتر هم به سوژه ای که شما می خواهید از ان عکسی بگیرید بستگی دارد. برای مثال اگر شما از ابشار می خواهید عکاسی کنید شما نساز یه استقاده از سرعت شاتر کمی دارید تا چندین ثانیه طول بکشد و اب روان به صورت مبهم و گیج کننده در تصویر شما ظاهر شود.

ولی اگر نیاز دارید که سوژه در عکس شما ثابت و بدون حرکت باشد باید سرعت شاتر بالایی استفاده کنید که زمان خیلی کمی برای عکس گرفته اعمال کند.

با این حال ، در بیشتر شرایط ، بهتر است از سرعت شاتر استفاده کنید که برای ثبت تصاویر بدون معرفی لرزش دوربین ، به اندازه کافی سریع باشد. به همین دلیل ، من توصیه می کنم مقاله ما را در مورد قانون متقابل بخوانید و ISO را فعال کنید.

بهترین حالت تنظیم ISO:

وقتی حرف از ISO در دوربین می شود بهتر است همیشه از کمترین مقدار ان استفاده کنید برای این که در این حالت کمترین نویز در عکس شما دیده می شود. اخرین چیزی که شما در عکستان نیاز دارید نویز بسیار زیاد است. بهترین کار جلوگیری از ایجاد نویز در عکس است ولی ممکن است تکنیک های کم کردن نویز در عکس هم تا حدودی کاربردی باشند.

با این حال ، عکسبرداری با کمترین ISO همیشه عملی نیست ، به خصوص هنگام عکاسی در محیط های کم نور. در چنین شرایطی ، برای اینکه سرعت شاتر را به اندازه کافی سریع نگه دارید تا از تاری در اثر لرزش ناخواسته دوربین جلوگیری کنید ، باید ISO دوربین خود را افزایش دهید.

به یاد داشته باشید ، عکاسی همیشه یک عمل متعادل کننده بین دیافراگم ، سرعت شاتر و ISO است که به آن مثلث Exposure نیز گفته می شود. من توصیه می کنم کمی وقت بگذارید تا درک کنید که این سه کار چگونه کار می کنند و چگونه با یکدیگر ارتباط دارند.

ISOخودکار:

اگر دوربین شما نسبتا دوربین جدید و روز بازار است دارای حالت ISO خودکار است که این حالت حالتی بسیار کاربردی برای مبتدیان در عکاسی است. هنگامی که ISO خودکار را فعال کنید ، دوربین بسته به میزان روشن بودن سوژه و محیط شما ، به طور خودکار ISO دوربین شما را تنظیم می کند ، سعی می کند سرعت شاتر را در همان سطح یا بالاتر از حداقل سرعت شاتر تنظیم شده در ISO خود نگه دارد. نگاهی به نمونه منوهای Auto ISO از چند دوربین مختلف که برای خوانندگان ما در مقاله عالی درک خودکار ISO برای مبتدیان قرار داده ایم ، نگاهی بیندازید:

برخی از دوربین های Nikon ، Canon و سایر تولیدکنندگان منوهای Auto ISO پیشرفته ای دارند که می تواند قانون متقابل را در نظر بگیرد و امکان تنظیم پیکربندی "خودکار" را برای حداقل سرعت شاتر فراهم کند ، که فاصله کانونی لنز مورد استفاده را نیز در نظر می گیرد. چنین گزینه هایی می تواند برای مبتدیان بسیار مفید باشد ، زیرا مشکل ناشی از تنظیم مداوم تنظیمات دوربین را از بین می برد.

تثبیت کننده تصویر:

سرانجام ، فراموش نکنید که از تثبیت کننده تصویر (که همچنین به عنوان SteadyShot ، کاهش لرزش یا جبران لرزش شناخته می شود) که توسط دوربین (لرزشگیر درونی بدن) یا لنز شما ارائه می شود ، استفاده کنید. فراموش نکنید که هنگام عکاسی دستی آن را روشن کنید و هنگام عکاسی از سه پایه ثابت آن را خاموش کنید. همچنین ، همیشه ایده خوبی است که قبل از گرفتن عکس ، برای چند ثانیه شاتر را نیمه فشار دهید و بگذارید دوربین یا لنز شما تثبیت شود. با این کار احتمال تار شدن تصاویر کاهش می یابد.