حالت های دوربین [اصول پایه عکاسی] قسمت نهم

حالت های دوربین دیجیتال

داشتن درک مناسب از حالت دوربین های دیجیتال برای کنترل میزان نوردهی در عکاسی ضروری است. چه عکاس مبتدی باشید یا عکاس حرفه ای، باید بدانید که هر حالت دوربین در شرایط مختلف چه کاری انجام می دهد و چه زمانی باید استفاده شود.

حالت های دوربین دیجیتال چیست؟

حالت های دوربین دیجیتال به عکاسان اجازه می دهد تا پارامتر های نوردهی، به ویژه سرعت شاتر، دیافراگم و ISO را کنترل کنند. در حالی که حالت های خاص می توانند نوردهی دوربین را کاملا خودکار کنند، حالت های دیگری نیز وجود دارد که به عکاس اجازه می دهد برخی یا همه پارامتر های نوردهی را به صورت دستی کنترل کنند.

در گذشته، چیزی به نام حالت دوربین وجود نداشت و همه چیز دستی بود. عکاسان باید دیافراگم، سرعت شاتر را دستی تنظیم کرده و فیلم مناسب را برای دوربین هایشان انتخاب می کردند. آنها باید برای ارزیابی شدت و میزان نور، دستگاه نورسنج مخصوص را که نور را اندازه گیری می کرد و اطلاعت نوردهی را ارائه می داد، حمل می کردند، که بعد ها در دوربین به کار گرفته شد. در سال 1938، شرکت Kodak یک دوربین فیلمی با نورسنج داخلی معرفی کرد و در سال 1962، یک شرکت ژاپنی به نام "Topcon" اولین دوربین SLR معرفی که نور ورودی به لنز را اندازه گیری می کرد. این دوربین به این معنی بود که دیگر لازم نبود عکاسان نورسنج جداگانه حمل کنند و دوربین این کار را برایشان انجام می داد. حالت های اتوماتیک جدید شروع به ظاهر شدن در دوربین ها کردند، که مقدار نور ورودی به لنز را اندازه گیری کرده و به صورت خودکار پارامتر های نوردهی مناسب را برای ایجاد تصویری با روشنایی مناسب، انتخاب می کردند.

امروزه، بیشتر دوربین های دیجیتال حالت های مختلفی دارند که می توانند در شرایط مختلف مورد استفاده قرار بگیرند. در حالی که بیشتر دوربین های کامپکت برای راحتی کار روی حالت های خودکار تمرکز دارند، دوربین های پیشرفته تر از حالت هایی برخوردارند که اجازه کنترل دستی و خودکار نوردهی را می دهند.

انواع حالت های دوربین

در اینجا چهار نوع اصلی حالت دوربین وجود دارد که امروزه در اکثر دوربین های دیجیتال وجود دارند :

1. برنامه (P)

2. اولویت شاتر (Tv) یا (S)

3. اولویت دیافراگم (Av) یا (A)

4. دستی (M)

• حالت برنامه

در حالت برنامه، دوربین بر اساس مقدار نور عبوری از لنز، دیافراگم و سرعت شاتر را به صورت خودکار برای شما انتخاب می کند. این حالتی است که شما باید در عکس های سریع، وقتی که فقط نیاز دارید با فشردن دکمه شاتر عکسی بگیرید، از آن استفاده کنید. دوربین سعی خواهد کرد تعادل بین دیافراگم و سرعت شاتر را برقرار کند، و بر اساس شدت نور این دو را کم و زیاد کند. اگر دوربین را به سمت منطقه روشن بگیرید، دیافراگم به صورت خودکار به عددی بالاتر افزایش پیدا می کند، در حالی که سرعت شاتر را سریع باقی می ماند. گرفتن دوربین به سمت منطقه تاریک دیافراگم را به عددی کمتر کاهش می دهد، تا سرعت شاتر سریع حفظ شود. اگر نور کافی نباشد، دیافراگم لنز در کمترین عدد می ماند (حداکثر دیافراگم)، در حالی که سرعت شاتر تا رسیدن به نوردهی مناسب کاهش پیدا می کند.

استفاده از این حالت پیشنهاد نمی شود، زیرا کنترل زیادی روی نوردهی به شما نمی دهد. روشی وجود دارد که می توانید با تغییر حالت دوربین، دیافراگم و سرعت شاتر پیشنهاد شده توسط دوربین را نادیده بگیرید (در دوربین های نیکون در قسمت پشت دوربین قرار دارد). اگر دکمه تنظیمات دوربین را به سمت چپ بچرخانید، دوربین سرعت شاتر را کاهش و دیافراگم را افزایش می دهد. اگر دکمه تنظیمات را به سمت راست بچرخانید، دوربین سرعت شاتر را افزایش و دیافراگم را کاهش می دهد. اساسا، اگر برای ثابت کردن حرکات نیاز به سرعت شاتر سریع تر دارید، باید دکمه تنظیمات را به راست بچرخانید، و اگر به عمق میدان بیشتر نیاز دارید، دکمه تنظیمات را به چپ بچرخانید.

• حالت اولویت شاتر

در حالت "اولویت شاتر"، شما سرعت شاتر را به صورت دستی تنظیم می کنید و دوربین به صورت خودکار بسته به میزان نور ورودی به لنز، دیافراگم را انتخاب می کند. این حالت برای مواقعی که نیاز دارید حرکت تار یا ثابت شود، در نظر گرفته شده است. اگر نور زیاد باشد، دوربین دیافراگم را به عدد بیشتر افزایش می دهد، که باعث کمتر شدن نور عبوری از لنز می شود. اگر نور به مقدار کافی نباشد، دوربین دیافراگم را به عددی پایین تر کاهش می دهد، در نتیجه نور بیشتری از لنز عبور می کند. بنابراین در حالت اولویت شاتر، سرعت شاتر ثابت می ماند (مقداری که شما انتخاب کنید)، در حالی دیافراگم، بر اساس مقدار نور، به صورت خودکار کاهش یا افزایش داده می شود. علاوه بر این، شما هیچ کنترلی بر روی جدا سازی سوژه نخواهید داشت، زیرا به دوربین اجازه می دهید عمق میدان را کنترل کند.

استفاده از این حالت پیشنهاد نمی شود، زیرا خطر به وجود آمدن عکس های بسیار تاریک یا بسیار روشن وجود دارد. چرا؟ به این دلیل که اگر مقدار نور محیط کافی نباشد و سرعت شاتر روی عدد بالایی تنظیم شود، نوردهی به دیافراگم/سرعت لنز محدود می شود. برای مثال، اگر حداکثر دیافراگم لنز f/4.0 باشد، دوربین قادر به استفاده از دیافراگم پایین تر از f/4.0 نخواهد بود و با سرعت شاتر سریع تر از آنچه تنظیم شده است، عکسبرداری می کند. در نتیجه تصویر کم نور خواهد بود. در عین حال، اگر با وجود مقدار کمی نور از سرعت شاتر بسیار پایین استفاده شود، تصویر بیش از حد روشن خواهد شد.

• حالت اولویت شاتر

در حالت "اولویت دیافراگم"، شما دیافراگم لنز را به صئرت دستی تنظیم می کنید، در حالی که دوربین به صورت خودکار سرعت شاتر مناسب را برای نوردهی صحیح انتخاب می کند. شما کنترل کامل بر روی جداسازی سوژه خواهید داشت و می توانید با عمق میدان بازی کنید، زیرا می توانید دیافراگم را افزایش یا کاهش دهید و به دوربین اجازه دهید محاسبات را برای سرعت شاتر مناسب انجام دهد. اگر نور زیاد باشد، دوربین به صورت خودکار سرعت شاتر را افزایش می دهد، در حالی که اگر در محیط کم نور باشید، دوربین سرعت شاتر را کاهش می دهد. همچنین خطر گرفتن عکس های بیش از حد روشن یا تاریک وجود ندارد، زیرا سرعت شاتر می تواند از 30 ثانیه آهسته تر و از 1/4000-1/8000 ثانیه سریع تر باشد (بسته به دوربین)، که برای بیشتر شرایط روشنایی کافی است.

این حالتی است که پیشنهاد می شود بیشتر اوقات استفاده کنید، زیرا کنترل کامل بر عمق میدان خواهید داشت و می دانید که در شرایط عادی تصویر به خوبی نوردهی می شود. سیستم اندازه گیری در بیشتر دوربین های مدرن به خوبی کار می کند، به همین دلیل می تواند به محاسبه و کنترل سرعت شاتر دوربین اعتماد کنید.

• حالت دستی

همانطور که از نامش پیداست، حالت "دستی" یعنی کنترل دستی کامل دیافراگم و سرعت شاتر. در این حالت، می توانید دیافراگم و سرعت شاتر را در هر مقدار که می خواهید به صورت دستی تنظیم کنید، و دوربین به شما امکان کنترل کامل بر نوردهی را می دهد. به طور کلی این حالت در شرایطی استفاده می شود که دوربین برای پیدا کردن نوردهی صحیح در شرایط سخت، دچار مشکل می شود. برای مثال، اگر از صحنه ای عکاسی می کنید که منطقه بسیار روشنی دارد، ممکن است دوربین نوردهی را نادرست حدس بزند و بقیه عکس را بیش از حد تاریک یا روشن کند. در این موارد، می توانید دوربین را روی حالت دستی قرار دهید، سپس مقدار نور در قسمت های تاریک تر و روشن تر را اندازه گیری کنید و نوردهی را با تنظیمات خودتان انجام دهید. اگر باید مطمئن باشید که سرعت شاتر و دیافراگم در چندین نوردهی ثابت هستند، حالت دستی برای سازگاری نیز مناسب است. برای مثال، برای عکاسی صحیح پاناروما، همه عکس هایی که می خواهید کنار هم قرار دهید، باید سرعت شاتر و دیافراگم یکسان داشته باشند. در غیر این صورت، برخی از تصاویر تاریک تر خواهند شد، در حالی که برخی دیگر روشن تر هستند. وقتی که سرعت شاتر و دیافراگم را در حالت دستی روی مقدار دلخواه تنظیم کردید، تصویر شما دارای نوردهی ثابتی خواهد بود.

این حالت فقط در شرایط خاص پیشنهاد می شود، مثلا هنگام عکاسی پاناروما یا استفاده از فلاش برای عکاسی.

کجا می توانم حالت های دوربین را تنظیم کنم؟

تنظیمات حالت دوربین در تمام دوربین های حرفه ای و نیمه حرفه ای به وضوح قابل مشاهده است. یک دایره بزرگ قابل چرخش است که حالت های ذکر شده مانند "P"، "S"، "A" و "M" در دوربین های DSLR نیکون و "P"، "Tv"، "Av" و "M" در دوربنی های DSLR کنون روی آن قرار دارد. در اینجا تصویری از این کلید در دوربین DSLR نیکون Nikon D5000 قرار داده شده است (دایره قرمز) :

و دوربین کنون Canon 50D :

در دوربین های پیشرفته، دکمه تنظیم حالت ممکن است به این شکل نباشد، نگاهی به تصویر دوربین نیکون Nikon D300s بیندازید، جایی که این کلید به صورت دکمه "Mode" در قسمت بالا سمت راست دوربین قرار دارد.

در مورد ISO چطور؟

در بیشتر دوربین های DSLR، ISO در حالت های ذکر شده دوربین تغییر نمی کند، در نتیجه باید آن را به صورت دستی تنظیم کنید. اگر نمی خواهید همیشه ISO را به صورت دستی تنظیم کنید و ویژگی "ISO خودکار" را در دوربینتان داشته باشید، آن را فعال کرده، سپس حداکثر ISO را روی "800-1600" و حداقل سرعت شاتر را روی 1/200 ثانیه تنظیم کنید.اگر مقدار نویز زیادی را مشاهده کردید، حداکثر مقدار ISO را کاهش دهید. اگر ویژگی "ISO خودکار" را ندارید، پس ISO را روی حداقل بگذارید و در شرایط کم نور آن را افزایش دهید.

در مورد حالت های دیگر دوربین چطور؟

بیشتر دوربین های متوسط و نیمه حرفه ای حالت های دیگر مانند "پرتره"، "ماکرو"، "ورزشی" و "شب" را بستگی به مدل دوربینتان، دارند (دوربین های حرفه ای شامل این حالت ها نمی شوند). به سه دلیل حالت های ذکر شده را بررسی نخواهیم کرد:

1. این حالت ها ترکیبی از چهار حالت ذکر شده بالا به علاوه تنظیمات خاص دوربین هستند که به راحتی می توانید آنها را داشته باشید.

2. دوربین های متفاوت، حالت های خاص خودشان را دارند و نباید به هیچ یک از آنها عادت کنید. اگر هر موقع مدل دوربینتان را تغییر دادید یا دوربین حرفه ای تر تهیه کردید، ممکن است به مشکل بخورید، فقط به این دلیل که به حالت های خاص دوربین تکیه کرده اید.

3. همه این حالت های خاص شیطانی هستند J استفاده از آنها را متوقف کنید و چهار حالتی که دراین مقاله توضیح داده شد را یاد بگیرید.

اگر سؤال یا نظر دارید، لطفا در قسمت نظرات آن را با ما در میان بگذارید.