مفهوم اندازه گیری و حالت های اندازه گیری

هر دوربین DSLR مدرنی، چیزی به نام "حالت اندازه گیری" دارد، که همچنین به عنوان "اندازه گیری دوربین"، "اندازه گیری نوردهی" یا به طور ساده "اندازه گیری" نیز شناخته می شود. دانستن اینکه اندازه گیری چطور می کند و هر حالت اندازه گیری چه کار انجام می دهد، در عکاسی بسیار مهم است، زیرا به عکاس کمک می کند با کمترین تلاش، نوردهی را کنترل کند و در شرایط نوری غیر معمول عکس های بهتری بگیرد. در این مقاله، توضیح خواهیم داد که اندازه گیری چیست، چگونه کار می کند و چگونه می توانید از آن برای عکاسی دیجیتال استفاده کنید.

وقتی برای اولین بار با دوربین کار می کنید، یکی از مشکلات شما ممکن است گرفتن عکس هایی باشد که بسیار تاریک یا بسیار روشن هستند و پیدا کردن راه حلی برای آن مشکل است، اما نه تا وقتی که با حالت های اندازه گیری دوربین آشنا شوید.

اندازه گیری چیست؟

به تعیین سرعت شاتر و دیافراگم مناسب، با در نظر گرفتن مقدار نوری که وارد دوربین می شود و ISO توسط دوربین، اندازه گیری گفته می شود. در دوران قدیم، دوربین ها به نورسنج، سنسوری که میزان و شدت نور را اندازه گیری می کند، نبودند. عکاسان برای مشخص کردن نوردهی بهینه باید از نورسنج دستی استفاده می کردند. مشخصا، چون تصویر روی فیلم گرفته می شد، نتایج آن به صورت لحظه ای قابل مشاهده نبود، به همین دلیل به نوسنج ها اعتماد می کردند.

امروزه، هر دوربین DSLR دارای یک نور سنج است که به صورت خودکار نور منعکس شده را اندازه گیری کرده و نوردهی مطلوب را تعیین می کند. رایج ترین حالت های اندازه گیری در دوربین های دیجیتال امروزی عبارتند از:

1. اندازه گیری ماتریس (Matrix Metering) (نیکون)، که به عنوان اندازه گیری ارزیابی (Evaluative Metering) (کنون)

2. اندازه گیری مرکزی

3. اندازه گیری نقطه ای

همچنین برخی از مدل های EOS کنون حالت اندازه گیری جزئی یا "Partial Metering" را ارائه می دهند، که به اندازه گیری نقطه ای شبیه است با این تفاوت که منطقه تحت پوشش آن بزرگتر است (تقریبا 8٪ از منطقه اطراف منظره یاب در برابر 3.5٪ در اندازه گیری نقطه ای).

می توانید هنگام عکسبرداری در حالت دستی، اندازه گیر دوربین را ببینید، داخل منظره یاب را نگاه کنید و خط هایی را می بینید که همراه یک صفر در مرکز به راست یا چپ حرکت می کنند، مانند تصویر زیر :

اگر دوربین خود را به سمت یک منطقه بسیار روشن بگیرید، خط ها به سمت طرف "+" می روند، این نشان می دهد که برای نوردهی، بیش از حد نور وجود دارد. اگر دوربینتان را به سمت یک فضای بسیار تاریک بگیرید، خطوط به طرف "-" می روند، به این معنی که نور کافی وجود ندارد. پس باید سرعت شاتر را کاهش یا افزایش دهید تا به نقطه "0" برسید، که با توجه به اندازه گیر دوربین، نوردهی مناسب است.

اندازه گیر دوربین فقط برای حالت دستی مناسب نیست. وقتی حالت دیگری مانند اولویت دیافراگم، اولویت شاتر یا حالت برنامه را انتخاب می کنید، دوربین به صورت خودکار تنظیمات را بر اساس آنچه از اندازه گیر خوانده است، تنظیم می کند.

مشکلات اندازه گیری

هنگامی که صحنه به طور مساوی روشن است، اندازه گیر دوربین عالی کار می کند. با این وجود، اگر در صحنه اجسامی با شدت و سطح نور متفاوت وجود داشته باشند، تعیین میزان نوردهی برای نورسنج مشکل ساز و چالش برانگیز خواهد شد. برای مثال، اگر از یک آسمان آبی بدون ابر و خورشید عکس می گیرید، عکس به خوبی نوردهی می شود، زیرا فقط یک سطح نور برای اندازه گیری وجود دارد. اگر تعدادی ابر به تصویر اضافه شود، کار کمی سخت تر می شود. اندازه گیر حالا باید روشنایی ابر ها را در مقابل روشنایی آسمان ارزیابی کرده و سعی کند نوردهی مناسب را تعیین کند. در نتیجه، ممکن است اندازه گیر دوربین برای نوردهی ابر های سفید، آسمان را کمی روشن تر کند. در غیر این صورت، ابر ها بیش از حد سفید یا "بیش از حد نوردهی" می شوند.

چه اتفاقی می افتد اگر یک کوه بزرگ به صحنه اضافه کنید؟ حالا دوربین یک جسم بزرگ که نسبت به بقیه صحنه تاریک تر است را می بیند، و سعی می کند حد وسط را در نظر بگیرد به طوری که کوه نیز به خوبی نوردهی شود. به طور پیش فرض، اندازه گیر دوربین به سطح نور کل فریم نگاه کرده و سعی می کند نوردهی را انجام دهد که قسمت های تاریک و روشن عکس را متعادل کند.

اندازه گیر ماتریس / ارزیابی

حالت اندازه گیری ماتریس یا اندازه گیری ارزیابی حالت پیش فرض در بیشتر دوربین های DSLR است. این حالت با تقسیم کل فریم به چندین منطقه، مانند نمونه فوق کار می کند، سپس همه مناطق برای قسمت های روشن و تاریک به صورت جداگانه مورد بررسی قرار می گیرد. یکی از عوامل کلیدی (علاوه بر رنگ، فاصله، سوژه ها، هایلایت ها و غیره) که بر اندازه گیری ماتریس تاثیر می گذارد، جایی است که نقطه فوکوس دوربین روی آن تنظیم شده است. پس از بررسی اطلاعات از همه مناطق، سیستم اندازه گیری به مکانی که شما در کادر فوکوس کرده اید نگاه می کند و به عنوان قسمت مهم تر آن را علامت گذاری می کند. متغیر های دیگری هم در معادله استفاده شده که بسته به برند دوربین متفاوت است. برای مثال، در نیکون، دوربین داده های تصویر را با یک پایگاه داده متشکل از هزاران تصویر برای محاسبه نوردهی، مقایسه می کند.

شما باید برای بیشتر عکاسی هایتان از این حالت استفاده کنید، زیرا به طور کلی در تعیین نوردهی درست خوب عمل می کند. معمولا در عکاسی منظره و پرتره بهتر است حالت اندازه گیری را روی اندازه گیری ماتریس قرار دهید.

اندازه گیری مرکزی

استفاده از کل فریم برای تعیین نوردهی مناسب همیشه هم مطلوب نیست. چه اتفاقی می افتاد اگر سعی می کردید از شخصی که جلوی آفتاب ایستاده عکس بگیرید؟ اینجا جایی است که اندازه گیری مرکزی به کار می آید. اندازه گیری مرکزی نور وسط فریم و محیط اطراف آن را ارزیابی می کند و گوشه ها را نادیده می گیرد. در مقایسه با اندازه گیری ماتریس، اندازه گیری مرکزی به نقطه فوکوسی که شما انتخاب کردید توجه نمی کند و فقط منطه مرکزی عکس را ارزیابی می کند.

هنگامی که می خواهید دوربین وسط فریم را در اولویت قرار دهد از این حالت استفاده کنید، زیرا برای پرتره های بسته و سوژه های نسبتا بزرگ که در وسط قاب قرار دارند عالی عمل می کند. برای مثال، اگر پرتره بسته از یک شخص می گیرید که خورشید پشت آن قرار دارد، پس این حالت صورت را به درستی نوردهی می کند، حتی اگر همه چیز بیش از حد نوردهی شوند.

اندازه گیری نقطه ای

نورسنجی نقطه ای فقط نور اطراف نقطه فوکوس شما را ارزیابی می کند و بقیه موارد را نادیده می گیرد. این حالت یک نقطه / سلول واحد را ارزیابی می کند و نوردهی را بر اساس همان نقطه محاسبه می کند، نه چیز دیگر. این حالت برای عکاسی از پرندگان مناسب است، زیرا پرندگان بیشتر اوقات قسمت کوچکی از فریم را اشغال می کنند و همان قسمت باید به درستی نوردهی شود، و فرقی نمی کند پس زمینه تاریک یا روشن باشد. به دلیل اینکه نور در قسمتی که نقطه فوکوس قرار می گیرد ارزیابی می شود، می توان وقتی که پرنده در گوشه کادر قرار دارد، نوردهی مناسب در اختیار داشت. همچنین، اگر از شخصی عکس می گرفتید که جلوی خورشید قرار دارد اما قسمت کوچکی از کارد را اشغال کرده بود، بهتر است از حالت اسندازه گیری نقطه ای استفاده کنید. وقتی سوژه فضای زیادی از کادر را نمی گیرد و پشت آن روشن است، استفاده از حالت اندازه گیری ماتریس یا مرکزی باعث ایجاد شبح در تصویر می شود. اندازه گیری نقطه ای برای سوژه هایی با پس زمینه روشن عالی عمل می کند.

یکی دیگر از مثال های خوب استفاده از اندازه گیری نقطه ای هنگام عکاسی از ماه است. از آنجایی که ماه فقط قسمت کمی از فریم را اشغال می کند و آسمان اطراف آن کاملا تیره است، بهتر است از اندازه گیری نقطه ای استفاده کنید. به این ترتیب، ما فقط به سطح نوری که از سمت ماه می تابد توجه می کنیم نه چیز دیگر.

بعضی از دوربین های DSLR مانند Canon 1D/1Ds دارای قابلیت اندازه گیری چند نقطه ای هستند، که اجازه می دهد چند نقطه را برای اندازه گیری نور انتخاب کنید و مقدار متوسط برای نوردهی مناسب را فراهم می کند.

نحوه تغییر حالت اندازه گیری دوربین

متأسفانه، این مورد نه تنها از سازنده به سازنده دیگر، بلکه از مدل به مدل دیگر نیز متفاوت است. برای مثال در دوربین نیکون Nikon D5500، از طریق تنظیمات منو (دکمه Info) قابل انجام است. در دوربین های حرفه ای مانند Nikon D810 و Nikon D5، دکمه های مجزا در قسمت بالایی سمت چپ برای اندازه گیری دوربین وجود دارد. تغییر اندازه گیری در دوربین های کنون از مدلی به مدل دیگر متفاوت است، اما به طور کلی از طریق ترکیب دکمه (دکمه "Set")، منو دوربین یا دکمه اندازه گیری اختصاصی بالای صفحه نمایش قابل انجام است.