دیافراگم [اصول پایه عکاسی] قسمت چهارم

Wednesday، ۱۹ Khordaad ۱۴۰۰

هوم دیافراگم در عکاسی

دیافراگم یکی از سه اصل عکاسی (سرعت شاتر و ISO دو اصل دیگر می باشند) و مطمئنا مهمترین آن است. در این مقاله که تیم تولید محتوا تجهیزات عکاسی و فیلمبرداری فروشگاه آنلاین تصویر کالا برای شما در نظر گرفته است، همه ی آن چیزی که باید درباره دیافراگم و روش کار آن بدانید را برای شما توضیح می دهیم.

دیافراگم چیست؟

دیافراگم را می توان به عنوان دهانه ورودی یک لنز معرفی کرد که نور از آن عبور کرده و وارد دوربین می شود. اگر به کارکرد چشم خودتان دقت کنید، درک مفهوم دیافراگم بسیار آسان تر می شود. با حرکت از یک محیط روشن به یک محیط تاریک و بالعکس، عنبیه چشم شما منبسط یا منقبض شده، و اندازه مردمک چشم شما را کنترل می کند.

در عکاسی، مردمک لنز شما "دیافراگم" نامیده می شود. شما می توانید اندازه دیافراگم را کوچک یا بزرگ کنید تا اجازه دهید نور بیشتر یا کمتری به سنسور دوربین شما برسد. تصویر زیر دیافراگم یک لنز را نشان می دهد :

دیافراگم می تواند با کنترل عمق میدان، به تصویر شما بعد بدهد. در حالت دیگر، دیافراگم به شما پس زمینه تار با یک افکت زیبا با فوکوس کم می دهد، از طرف دیگر دیافراگم به شما یک تصویر شارپ از منظره جلویی تصویر تا افق دوردست ارائه می دهد. علاوه بر این، باعث روشن یا تاریک شدن تصاویر شما می شود.

چگونه دیافراگم بر نوردهی تاثیر می گذارد؟

دیافراگم تاثیرات زیادی بر عکس های شما دارد. یکی از مهمترین آن روشنایی، یا نوردهی تصویر شما می باشد. با تغییر اندازه دیافراگم، میزان کلی نوری که به سنسور دوربین شما می رسد، و همچنین روشنایی تصویر شما، تغییر می کند.

دیافراگم بزرگ (باز) نور زیادی را عبور می دهد، در نتیجه عکس روشن تری گرفته می شود. دیافراگم کوچک دقیقا بر عکس عمل می کند و عکس را تاریک تر می کند. به تصویر زیر نگاهی بیندازید تا ببینید چگونه دیافراگم بر نوردهی تأثیر می گذارد :

در یک محیط تاریک، فضای بسته یا در شب، شما باید دیافراگم بزرگ را انتخاب کنید تا بیشترین نور ممکن را جذب کنید. به همین دلیل است که مردمک چشم شما با تاریک شدن محیط، گشاد می شوند.

چگونه دیافراگم بر عمق میدان تاثیر می گذارد؟

یکی دیگر از تاثیرات مهم دیافراگم، عمق میدان است. عمق میدان مقدار شارپ بودن تصویر شما از جلو تا عقب می باشد. بعضی تصاویر عمق میدان "کم" یا "باریک" دارند، جایی که پس زمینه تصویر کاملا از فوکوس خارج شده است. تصویر دیگر دارای عمق میدان "زیاد" یا "عمیق" می باشد، جایی که هم منظره جلویی و هم پس زمینه شارپ هستند

در تصویر زیر، می توانید ببینید که سوژه در فوکوس است و شارپ ظاهر شده است، در حالی که پس زمینه کاملا از فوکوس خارج شده است. انتخاب دیافراگم در اینجا نقش مهمی را ایفا می کند و از دیافراگم بزرگ برای ایجاد جلوه فوکوس کم عمق استفاده شده است. این کار کمک می کند تا توجه را به جای پس زمینه شلوغ، به سمت سوژه جلب کنید. اگر از دیافراگم کوچکتر استفاده می شد، جدا کردن موثر سوژه و پس زمینه ممکن نبود.

یک ترفند برای به خاطر داشتن این رابطه: دیافراگم بزرگ منجر به تاری شدید در منظره جلویی و پس زمینه می شود. این حالت معمولا برای عکاسی پرتره، یا تصاویری که سوژه باید از اشیاء اطراف جدا شود، مطلوب است. بعضی اوقات،‌ شما می توانید سوژه تان را با اشیاء منظره جلویی تصویر کادر بندی کنید، هماهنگونه که در تصویر زیر نشان داده شده است.

توجه : نحوه نمایش نور های خارج از فوکوس پس زمینه و منظره جلویی توسط لنز در مثال بالا اغلب "بوکه" نامیده می شود. اگرچه، بوکه ویژگی لنز است، هنگام استفاده از دیافراگم بزرگ و کم کردن فاصله دوربین تا سوژه می توان با اکثر لنز ها عمق میدان کم را ارائه داد.

از طرف دیگر، دیافراگم کوچک باعث مقدار کمی تاری پس زمینه می شود، که معمولا برای عکاسی های منظره و معماری ایده آل است. در تصویر زیر، از دیافراگم کوچک برای هر چه بیشتر شارپ بودن عقب تا جلو منظره جلویی و پس زمینه استفاده شده است.

در اینجا یک مقایسه سریع را مشاهده می کنید که تفاوت بین استفاده از دیافراگم بزرگ در مقابل دیافراگم کوچک و اتفاقی که برای سوژه نسبت به پس زمینه و منظره جلویی می افتد، را نشان می دهد.

همانطور که می بینید،‌ عکس سمت چپ فقط سر سوسمار را داخل فوکوس قرار داده و شارپ نشان می دهد، و منظره جلویی و پس زمینه تار شده اند. در حالی که همه چیز در تصویر سمت راست، از جلو تا عقب شارپ ظاهر شده اند. این کاری است که استفاده از دیافراگم بزرگ در مقابل دیافراگم کوچه با عکس انجام می دهد.

F-Stop و F-Number چیست؟

تا کنون، ما درباره دیافراگم به صورت کلی، مانند اندازه آن صحبت کردیم. با این حال، می توان آن را با عدد که به عنوان "f-number" یا "f-stop" شناخته می شود، بیان کرد، به این صورت که حرف "f" مانند f / 8 قبل از عدد قرار می گیرد.

به احتمال زیاد قبلاً این عبارت را در دوربین خود مشاهده کرده اید. در صفحه LCD یا منظره یاب دوربین دیافراگم شما چیزی شبیه به این خواهد بود: f/2، f/3.5، f/8 و ... . به عنوان مثال، دوربین نیکون زیر روی دیافراگم f / 8 تنظیم شده است:

بنابراین، f-stop راهی برای توصیف اندازه دیافراگم برای یک عکس خاص است.

دیافراگم بزرگ در مقابل دیافراگم کوچک

در مقابل، یک قسمت مهم دیافراگم است که عکاسان مبتدی را بیشتر از هر چیزی گیج می کند. این چیزی است که شما باید به آن توجه ویژه ای کرده و آن را به درستی درک کنید: اعداد کوچک نشان دهنده دیافراگم بزرگ است، در حالی که اعداد بزرگ، دیافراگم کوچک را نشان می دهند.

اشتباه تایپی نیست درست متوجه شدید. برای مثال،‌ f/2.8 بزرگتر از f/4 و بسیار بزرگ تر از f/11 است. از آنجایی که همه ما می دانیم اعداد بزرگ تر نشان دهنده مقادیر بیشتر هستند، این مسئله برای بیشتر مردم ناخوشایند است.

این قضیه باعث ایجاد سردرگمی زیادی بین عکاسان می شود، زیرا کاملا مخالف چیزی است که در ابتدا انتظار آن را دارید. اگرچه، هرچقدر که عجیب به نظر می رسد، یک توضیح منطقی و ساده وجود دارد که آن را برای شما واضح تر می کند: دیافراگم کسری است.

به عنوان مثال، وقتی با f/16 کار می کنید، می توانید مانند کسر 1/16 به آن نگاه کنید. خوشبختانه، شما می دانید که 1/16 کوچک تر از ¼ است. با نگاهی به قسمت جلوی لنز دوربین، این چیزی است که می بینید :

بنابراین، اگر عکاسان دیافراگم بزرگ را برای عکاسی های مختلف پیشنهاد می کنند، به شما می گویند که از مقداری مانند f/1.4، f/2 یا f/2.8 استفاده کنید. و اگر دیافراگم کوچک را برای یکی از عکسهایتان توصیه کردند، به شما می گویند از مقداری مانند f/8، f/11 یا f/16 استفاده کنید.

چگونه دیافراگم مناسب را انتخاب کنیم؟

حالا که با چند نمونه خاص از f-stop آشنا شدید، از کجا می دانید از چه دیافراگمی برای عکس های خود استفاده کنید؟ بیایید به نوردهی و عمق میدان برگردیم، دو مورد از مهمترین آثار دیافراگم. ابتدا، در اینجا نموداری برای نشان دادن روشنایی در مقادیر مختلف دیافراگم وجود دارد :

یا اگر در محیط تاریک تر هستید، باید از دیافراگم بزرگ مانند f/2.8 برای گرفتن عکس با روشنایی مناسب استفاده کنید (برای بار دیگر، مانند زمانی که مردمک چشم شما گشاد می شود تا آخرین ذره نور را دریافت کند)

در مورد عمق میدان، به یاد داشته باشید که مقدار دیافراگم بزرگ مانند f/2.8 مقدار زیادی تاری پس زمینه را حاصل می کند (که برای عکس های پرتره با فوکوس کم ایده آل است)، در حالی که مقادیری مانند f/8، f/11 یا f/16 به شما کمک می کند جزئیات شارپ را در منظره جلویی و پس زمینه داشته باشید (که برای عکاسی منظره، معماری و عکاسی ماکرو مناسب است).

اگر عکس شما در دیافراگم انتخاب شده بیش از حد تاریک یا روشن است، نگران نباشید. بیشتر اوقات، شما می توانید سرعت شاتر را برای جبران آن تنظیم کنید، یا اگر به محدودیت سرعت شاتر شارپ رسیدید، ISO را افزایش دهید.

در اینجا یک نمودار سریع آورده شده است که همه مواردی را که تاکنون توضیح داده ایم بیان می کند :

تنظیمات دیافراگم در دوربین شما

اگر می خواهید برای عکاسی دیافراگم را به صورت دستی در دوبین انتخاب کنید (که ما به شدت آن را پیشنهاد میکنیم)، دو حالت وجود دارد: حالت اولویت دیافراگم و حالت دستی. اولویت دیافراگم در بیشتر دوربین ها با عبارت "A" یا "AV" نوشته شده است، در حالی که حالت دستی با عبارت "M" مشخص شده است. معمولا، می توانید این گزینه ها را در قسمت تنظیمات دوربین پیدا کنید :

در حالت اولویت دیافراگم، شما دیافراگم مورد نظر را انتخاب می کنید، و دوربین به صورت خودکار سرعت شاتر را برای شما انتخاب می کند.در حالت دستی، شما هم دیافراگم و هم سرعت شاتر را به صورت دستی انتخاب می کنید.

بیشترین و کمترین دیافراگم لنز ها

هر لنزی یک محدودیت برای مقداری که دیافراگم آن می تواند باز و بسته شود، دارد. اگر نگاهی به مشخصات لنزتان بیندازید، باید بیشترین و کمترین مقدار دیافراگم را نوشته باشد. تقریبا برای همه، بیشترین دیافراگم مهم تر است، زیرا به شما اطلاع می دهد چه مقدار نور در بیشترین حالت می تواند وارد دوربین شود (اساسا، تا چه مقدار محیط ی تواند تاریک باشد تا بتوانید عکس بگیرید).

لنزی که دارای حداکثر دیافراگم f/1.4 یا f/1.8 است، یک لنز "سریع" در نظر گرفته می شود، زیرا می تواند نور بیشتری را نبست به مثلا یک لنز "آرام" با حداکثر دیافراگم f/4.0 عبور دهد.به خاطر همین است که لنز هایی با دیافراگم بزرگ گران تر هستند.

در مقابل، حداقل دیافراگم زیاد مهم نیست، زیرا تقریبا همه لنز های امروزی می توانند تا حداقل f/16 را داشته باشند. شما به ندرت به مقدار کمتر از f/16 در عکاسی های روزمره تان نیاز پیدا خواهید کرد.

با برخی از لنز های زوم، با زوم کردن شما دیافراگم تغییر می کند. برای مثال،‌ در لنز نیکون Nikon 18-55mm f/3.5-5.6 AF-P، بزرگترین دیافراگم به تدریج از f/3.5 در حالت واید به f/5.6 در فاصله کانونی بلند تر تغییر پیدا می کند. لنز های زوم گران تر در تمام محدوده زومشان، مقدار حداکثر دیافراگم را ثابت نگه می دارند، مانند لنز نیکون Nikon 24-70mm f/2.8. لنز های اصلی نیز نسبت به لنز های زوم حداکثر دیافراگم بیشتری دارند، که یکی از مزایای اصلی آنها است.

حداکثر دیافراگم یک لنز به قدری مهم است که مقدار آن را در اسم لنز درج می کنند. بعضی اوقات، به جای "/" با ":" نوشته می شود، اما همان معنی را می دهد (مانند لنز نیکون Nikon 50mm 1:1.4G).

نمونه های استفاده شده از دیافراگم

حالا که با نحوه کار دیافراگم و تاثیر آن بر عکس هایتان آشنا شدید، بیایید نگاهی به نمونه های مختلف f-stop بیندازیم.

f/0.95 – f/1.4 حداکثر دیافراگم های بسیار سریع که فقط در لنز های اصلی خاص وجود دارند، و به لنز اجازه می دهند بیشترین نور ممکن را جذب کنند. این مقدار باعث می شود این لنز ها برای عکاسی در هر شرایط کم نور مانند عکاسی آسمان شب، جشن عروسی، عکاسی پرتره در اتاق کم نور، رویداد های کاری و ... ایده آل باشند. با این مقدار f-stop عریض، شما هر عمق میدان کمی را در فاصله نزدیک در اختیار خواهید داشت، جایی که سوژه کاملا از پس زمینه جدا ظاهر می شود.

f/1.8 – f/2.0 برخی از لنز های اصلی محبوب به f/1.8 محدود می شوند و قابلیت کمتری در شرایط کم نور دارند. با این حال، اگر هدف شما گرفتن عکس های زیبا و دلپذیر است، این لنز ها برای شما بسیار ارزشمند خواهند بود. عکاسی بین f/1.8 و f/2 در حالی که بوکه مناسب را حفظ کرده، عموما عمق میدان مناسبی را برای سوژه ها در فاصله نزدیک فراهم می کند.

f/2.8 – f/4 محبوب ترین و حرفه ای ترین لنز های زوم به f/2.8 تا f/4 محدود می شوند. در حالی که از نظر قابلیت در دریافت نور در حد لنز های f/1.4 نیستند، اما اغلب شرایط لرزشگیری تصویر را فراهم می کنند، که حتی در عکاسی در شرایط کم نور می تواند کاربردی باشد. کاهش مقدار f-stop تا محدوده f/2.8 تا f/4 اغلب عمق میدان کافی را برای بیشتر افراد فراهم می کند و وضوح فوق العاده ای را به همراه دارد. چنین دیافراگم هایی برای مسافرت، ورزش، حیات وحش و همچنین انواع دیگر عکاسی عالی هستند.

f/5.6 – f/8 این حالت برای عکاسی از منظره و معماری ایده آل است. همچنین می تواند محدوده مناسبی بری عکاسی از تعداد زیادی از افراد باشد. کاهش دیافراگم لنز ها به محدوده f/5.6 اغلب بعترین وضوح را برای بیشتر لنز ها فراهم می کند و f/8 در صورتی که به عمق میدان بیشتری نیاز باشد، استفاده می شود.

f/11 – f/16 معمولا برای عکاسی از منظره، معماری و عکاسی ماکرو استفاده می شود جایی که به بیشتر عمق میدان ممکن نیاز است. هنگام کاهش دیافراگم تا f/8 مراقب باشید، زیرا به دلیل تاثیر پراش نور، شروع به از دست دادن وضوح می کنید.

f/22 و کمتر فقط در صورتی که می دانید چه کاری انجام می دهید از این f-stop استفاده کنید. وضوح تصویر در f/22 و کمتر از آن بسیار آزار دهنده است،‌ بنابراین اگر امکان دارد باید از استفاده از آنها جلوگیری کنید. اگر به عمق میدان بیشتری نیاز دارید، بهترین کار دور شدن از سوژه یا استفاده از تکنیک انباشتن فوکوس می باشد.

تا الان مطالبی را آموخته اید، اما آیا حاضرید بیشتر در مورد دیافراگم بدانید؟ تا کنون ما فقط اصول را بررسی کرده ایم، اما دیافراگم خیلی بیشتر از اینها بر روی عکس هایتان تاثیر می گذارد. بیاید نگاهی بیندازیم.

هر آنچه دیافراگم روی عکس های شما انجام می دهد.

تا به حال به این فکر کرده اید که دیافراگم به غیر از روشنایی و عمق میدان، چه تأثیری بر عکس های شما دارد؟ در این بخش از مقاله، ما بر تاثیر دیافراگم بر تصاویر نگاهی می اندازیم، از وضوح تا نور ستاره ای، و بگوییم چرا هر کدام از آنها اهمیت دارند.

قبل بررسی مشخصات، در اینجا لیستی از تاثیراتی که دیافراگم بر تصویر شما می گذارد آمده است :

  • روشنایی / نوردهی عکس های شما
  • عمق میدان
  • کاهش وضوح به دلیل پراش نور
  • کاهش وضوح به دلیل کیفیت لنز
  • افکت ستاره ای بر نور های روشن
  • قابل مشاهده بودن لکه های گرد و غبار بر سنسور دوربین
  • کیفیت نور های پس زمینه (بوکه)
  • تغییر فوکوس در برخی از لنز ها
  • قابلیت فوکوس در شرایط کم نور (در برخی از شرایط)
  • کنترل مقدار نور از فلاش

ما قبلا دو مورد اول را در قسمت های بالا توضیح دادیم، اما هنوز موارد زیادی برای بررسی باقی مانده است! واضح است که دیافراگم در زمینه های مختلف عکاسی اهمیت دارد. در ادامه، به تمام این عوامل و نحوه کارکرد آنها در عمل می پردازیم.

عکاسان پرتره عاشق استفاده از دیافراگم های واید مانند f/1.4 یا f/2.0 هستند تا سوژه را از پس زمینه و منظره جلویی کاملا جدا کنند. این کار به آنها اجازه می دهد در حالی که عناصر مزاحم تار شده اند، سوژه در مرکز توجه بیننده قرار بگیرد. چنین پرتره های "رویایی" در عکاسی پرتره بسیار محبوب هستند و اگر از حق نگذریم، واقعا چنین است.

اگرچه، چنین حالتی برای هر عکسی مناسب نیست. به عنوان مثال، عکاسان منظره و معماری، طرف دیگر محدوده دیافراگم را ترجیح می دهند و از دیافراگم هایی مانند f/8 و f/11 استفاده می کنند. هدف آنها فوکوس کاملو همزمان بر پس زمینه و منظره جلویی است.

اثر منفی پراش نور

بنابراین، اگر شما یک عکاس منظره هستید که می خواهید همه چیز در شارپ ترین حالت ممکن باشد، باید از کوچکترین دیافراگم لنزتان، مانند f/22 یا f/32 استفاده کنید، درسته؟

نه!

اگر کمی به عقب برگردیم و نگاهی دقیق به تصویر مارمولک در قسمت قبلی بیندازیم که از دیافراگم f/4 و f/32 استفاده شده است، می توانید به وضوح مشکلاتی را ببینید. در اینجا زوم 100٪ دو تصویر به این شکل است :

اینجا، شما می توانید افکتی را مشاهده کنید که به آن پراش نور گفته می شود. استادان فیزیک می دانند من درباره چه جیزی صحبت می کنم، اما پراش نور برای خیلی از مردن ناشناخته است. در نتیجه، پراش نور چیست؟

پراش نور کاملا ساده است. وقتی از دیافراگم باریکی مانند f/32 استفاده می کنید، به سختی نور را از لنزتان عبور می دهید. که در نهایت با خودش تداخل پیدا می کند، تاری افزایش می یابد و باعث ایجاد تصاویری با وضوح پایین می شود.

چه زمانی شروع به دیدن پراش نور می کنید؟ به تعدادی عوامل شامل اندازه سنسور دوربین و اندازه نهایی عکس بستگی دارد. برای مثال، در یک دوربین فول فریم، آثار پراش نور ممکن است در f/8 نمایان شود، اما به اندازه ای کافی است که اذیت کند. شما می توانید برای مثال از مقادیر کوچک تر مانند f/11 و f/16 استفاده کنید. اگرچه، ممکن است بخواهید از f/22 و بیشتر از آن دوری کنید، زیرا ممکن است جزئیات زیادی را از دست بدهید.

پراش نور مشکل بزرگی نیست، اما وجود دارد. فقط به این دلیل که مقداری وضوح را از دست می دهید از عکس گرفتن در f/11 یا f/16 نترسید. در بیشتر موارد، عمق میدان اضافه شده این مسئله را جبران می کند.

یادداشت جانبی

اگر دوربین شما سنسور کوچک تری دارد، شما پراش نور را زود تر مشاهده می کنید. در سنسور های APS-C (مانند نیکون سری Nikon D3x00، Nikon D5x00، دوربین فوجی Fuji X-series، دوربین سونی Sony A6x00 series، و مدل های دیگر)، تمام این اعداد را بر 1.5 تقسیم کنید. در دوربین های میکرو ¾ (مانند دوربین های اولیمپوس و پاناسونیک)، همه این اعداد را بر 2 تقسیم کنید. به بیان دیگر،‌ استفاده از f/11 با یک دوربین میکرو ¾، پیشنهاد نمی شود، زیرا با f/22 در یک دوربین فول فریم برابری میکند.

انحراف لنز چگونه به وضوح آسیب می رساند.

این مورد جالب است. به دلایلی، برخی دوست دارند عکس های شارپ بگیرند! یکی از راه های انجام این کار به حداقل رساندن انحرفات لنز یا Lens Aberrations است. در نتیجه، انحرافات لنز چیست؟ خیلی ساده،‌ مشکلات کیفی عکس که ناشی از لنز می باشد.

اگرچه بیشتر مشکلات عکاسی، مانند عدم فوکوس مناسب، نوردهی ضعیف، یا ترکیب بندی اشتباه به دلیل اشتباه عکس است. انحراف لنز کاملا به دلیل تجهیزات است. اینها مشکلات اصلی و نوری هستند که اگر به دقت نگاه کنید، با هر لنزی قابل مشاهده است، اگرچه برخی لنز ها بهتر از بقیه هستند. برای مثال، تصویر زیر را در نظر بگیرید :

اینچا چه اتفاقی افتاده است؟ در این برش از عکس، بیشتر نور ها به جالی دایره نوری، مانند لکه به نظر می رسند. در قسمت بالا، برش عکس شارپ نیست. در عمل به این حالت انحراف لنز می گویند! در دنیای واقعی نور ها به این شکل تار نیستند. لنز باعث ایجاد چنین حالتی شده است.

انحرافات می تواند به شکل های مختلف نمایش داده شود. برای مثال، احتمالا لنز های شما در بعضی دیافراگم ها یا گوشه تصاویر تار تر هستند. این نیز به دلیل انحرافات لنز است.

اگر بخواهیم تمام حالت های انحرافات را بررسی کنیم، مقاله بسیار طولانی خواهد شد : تاریک شدن اطراف عکس، انحراف کروی، انحنای میدان، حالت کما، اعواج، آستیگماتیسم، خطوط رنگی و ... . در عوض، مهمتر آن است که بدانید چرا انحرافات رخ می دهد، به علاوه، چگونه تنظیمات دیافراگم می تواند آن را کاهش دهد.

این مسئله با یک واقعیت ساده شروع می شود : طراحی لنز سخت است. وقتی تولید کننده یک مشکل را حل می کند، یکی دیگر ظاهر می شود. جای تعجب نیست که طراحی لنز های امروزی بی نهایت پیچیده است.

متأسفانه ، حتی لنزهای امروزی نیز کامل نیستند. آنها در مرکز تصویر خوب عمل می کنند، اما در نزدیکی لبه های عکس بدتر می شوند و به این دلیل است که طراحی گوشه های لنز ها به شدت سخت است.

این یک نمودار است که جمله بالا را کامل توضیح می دهد :

و این مسئله ما را به دیافراگم می رساند.

بسیاری از مردم یک واقعیت ساده درباره دیافراگم را متوجه نمی شوند: دیافراگم نور منتقل شده توسط لبه های لنز شما را مسدود می کند. توجه داشته باشید که این کار موجب سیاه شدن گوشه های عکس های شما نمی شوند، زیرا مناطق مرکزی لنز نور را به لبه ی سنسور دوربین انتقال می دهد.

وقتی دیافراگم بسته می شود، ‌نور بیشتری در کناره های لنز مسدود می شود و هیچ وقت به سنسور دوربین شما نمی رسند. فقط نور در قسمت مرکزی عبور می کند و تصویر شما را شکل می دهد! همانطور که در نمودار بالا نشان داده شده است، طراحی قسمت مرکزی برای تولید کننده بسیار آسان تر است. در آخر نتیجه می گیریم که عکس های شما در دیافراگم های کوچک و کوچک تر، انحرافات کمتری پیدا خواهند کرد.

در عمل چگونه به نظر می رسد؟ تصاویر زیر را مشاهده کنید (برش های سنگین از گوشه سمت چپ)

آنچه در بالا به نظر می رسد ممکن است افزایش وضوح باشد، اما در واقعیت کاهش انحرافات است. نتیجه نهایی؟ در f/5.6، تصویر شما، که با دیافراگمی که انحرافات مشهود کمتری دارد، گرفته شده است، شارپ تر و واضح تر از f/1.4 است.

در اینجا یک سؤال کلیدی وجود دارد، چگونه این حالت با انحرافات لنز بالانس می شود، در حالی که در جهت مخالف به وضوح تصویر آسیب می رساند؟

در عمل، بیشتر لنز ها در f/4، f/5.6 یا f/8 در شارپ ترین حالت ممکن قرار دارند. آن دیافراگم ها به اندازه کافی کوچک هستند تا نور را در قسمت لبه های لنز مسدود کنند، اما آنقدر هم کوچک نیستند که پراش مشکل مهمی باشد. اگرچه، شما می توانید آن را روی تجهیزات خودتان امتحان کنید.

البته، هنوز هم میتوانید با دیافراگم های بزرگ مانند f/1.4 یا f/2 عکس های خوبی بگیرید. گاهی اوقات عکاسان پرتره هزاران دلار برای گرفتن یک لنز دقیقا به همین منظور خرج می کنند! می توان عکس های موفقی با هر f-stop بین f/1.4 تا f/22 گرفت، عکس هایی که اگر از f/5.6 استفاده می شدند گرفتنشان امکان پذیر نبود.

یادداشت جانبی

برخی از انحرافات با کاهش هر چه بیشتر دیافراگم نیز تغییر نمی کنند، یا ممکن است بدتر شوند. به عنوان مثال، انخرافات خطوط رنگی، یا حاشیه های رنگی در لبه کادر، معمولا اینگونه هستند. این موارد به این دلیل اتفاق می افتند که دیافراگم کوچک لزوما انحرافات را کاهش نمی دهند؛ بلکه به سادگی نور هایی که از لبه لنز عبور می کنند را مسدود می کنند. بنابراین، در حالت طبیعی، اگر لبه ها دلیل اصلی مشکلات شما نیستند، با کاهش دیافراگم پیشرفتی را مشاهده نمی کنید.

جلوه های نور ستاره ای و سان استار

نور ستاره ای، که سان استار نیز نامیده می شود، عناصر زیبایی هستند که در عکس های خاص پیدا می کنید. با وجود نام عجیب و غریب آن، بعضی اوقات مانند نوعی آب نبات و در بعضی حالت مانند شکل نور ستاره است. این نوع افکت معمولا در عکس های منظره استفاده می شود، مانند تصویر زیر :

این افکت چطور کار می کند؟ اساسا، برای هر تیغه دیافراگم در لنز، با یک پرتو خورشید مواجه خواهید شد. زمانی که شما از یک نقطه کوچک و روشن نور، مانند نور آفتاب که تقریبا مسدود شده است، عکس بگیرید، این افکت در تصویر نمایان می شود. نور ستاره ای معمولا در عکاسی منظره بسیار رایج است. اگر شما قوی ترین نور ستاره ای ممکن را می خواهید، از دیافراگم کوچک استفاده کنید. وقتی که خورشید در تصویر باشد، معمولا از f/16 (بستگی به لنز دارد) برای گرفتن آن استفاده می شود.

همچنین، افکت نور ستاره ای در هر لنز متفاوت استو کاملا به تیغه های دیافراگم شما بستگی دارد. اگر لنز شما 6 تیغه دیافراگم دارد، شما 6 پرتو خورشید دریافت خواهید کرد. اگر لنز شما 8 تیغه دیافراگم داشته باشد، شما 8 پرتو خورشید خواهید داشت. و اگر لنز شما 9 تیغه دیافراگم داشته باشد، شما 18 پرتو خورشید خواهید داشت؟

صبر کنید، چه شد؟

این اشتباه تایپی نیست. برای لنز هایی با تعداد تیغه دیافراگم فرد، شما دو برابر تعداد پرتو خورشید خواهید داشت. چرا؟

به نظر عجیب می رسد، اما دلیل آن بسیار ساده است. در لنز ها با تعداد تیغه دیافراگم فرد (و طراحی کاملا متقارن)، نیمی از پرتو های خورشید با نیمی دیگر همپوشانی دارند (روی هم می افتند). بنابراین شما همه ان ها را در تصویر نهایی نمی بینید.

این یک نمودار برای نشان دادن این مطلب است :

بیشتر لنز های نیکون 7 یا 9 تیغه دیافراگم دارند، که در نتیجه به ترتیب 14 و 18 پرتو خورشید ایجاد می کنند. بیشتر لنز های کنون 8 تیغه دیافراگم دارند، که در نتیجه شامل 8 پرتو خورشید می شوند. عکس زیر با استفاده از لنز نیکون Nikon 20mm f/1.8G گرفته شده است، که 7 تیفه دیافراگم دارد. به همین دلیل عکس دارای 14 پرتو خورشید است.

فقط تعداد تیغه ها مهم نیستند، بلکه شکل آنها نیز مهم است. برخی از تیغه های دیافراگم گرد هستند (که موجب ایجاد تاری پس زمینه و بدون فوکوس زیبا می شوند)، و برخی دیگر مستقیم می باشند. اگر هدف شما گرفتن نور ستاره ای خوب است، تیغه های مستقیم معمولا پرتو های نور مشخص تری تولید می کنند.

دوباره تکرار می کنم، برخی از لنز ها از این نظر از برخی دیگر بهتر هستند. برای بهترین نتیجه، لنزی را پیدا کنید که به داشتن نور ستاره ای خوب معروف باشند، و سپس آن را روی دیافراگم کوچکی مانند f/16 تنظیم کنید. این کار قوی ترین نور ستاره ای ممکن را به شما می دهد.

در آخر، یک افکت دیگر نیز وجود دارد که می خواهیم به طور خلاصه آن را بررسی کنیم. وقتی که مستقیم از خورشید عکس میگیرید، مانند تصویر زیر، ممکن است با پرتو های نامنظم در عکس مواجه شوید. بسته به دیافراگم انتخابی شما، اندازه و شکل این پرتو های نامنظم ممکن است کمی تغییر کند. مسئه بزرگی نیست، اما با این حال وجود دارد.

دیافراگم کوچک و عناصر ناخواسته

وقتی از میان اشیائی مانند نرده، شیشه کثیف، گیاه یا حتی قطرات آب روی لنز عکس می گیرید، ممکن است با عکس هایی که با دیافراگم کوچک گرفتید، ناامید شوید.

دیافراگم های کوچک مانند f/11 و f/16 به شما عمق میدان بزرگی می دهد به گونه ای که ممکن است به طور تصادفی عناصری را که نمی خواهید، در فوکوس و مرکز توجه باشند! برای مثال، اگر در حال عکاسی کنار آبشار یا آقیانوس هستید، دیافراگمی مانند f/16 ممکن است قطره ای که روی لنز شما پاشیده را به یک لکه مشخص و زشت تبدیل کند :

در مواردی از این دست، بهتر است از دیافراگمی وسیع تر، مانند f/5.6 استفاده کنید تا قطره آبی که روی لنز پاشیده در تصویر نیفتد. در این مورد خاص، شما می توانید به سادگی قطره را پاک کنید، اما در مواردی که مثلا از پشت یک شیشه کثیف عکسبرداری می کنید، این کار امکان پذیر نیست.

یادداشت جانبی

شاید متوجه شده باشید که این قسمت در واقع تعمیمی به بخش عمق میدان است، و این مطلب درست می باشد! با این حال، این یک مورد خاص است، در نتیجه من تصمیم گرفتم این دو بخش را از هم جدا کنم.

مثال دیگر برای عکسبرداری از طرف اشیاء، گرد و خاک روی سنسور دوربین شماست. متاسفانه، هنگام تعویض لنز این مورد بسیار رایج است. گرد و غبار روی سنسور دوربین حتی اگر در مقادیر بزرگتری مانند f/4 قابل مشاهده نباشند، در دیافراگم های کوچکی مانند f/16 یا f/22 بسیار واضح دیده می شوند.

خوشبختانه حذف آنها در نرم افزارهای ویرایش مانند فوتوشاپ یا لایت روم بسیار آسان است، اما اگر مجبور باشید چند مورد را در یک عکس حذف کنید، ازار دهنده خواهد بود. به همین دلیل است که شما همیشه باید سنسور دوربینتان را تمیز نگه دارید. اما، اگر تمیز نیست، باید از استفاده از دیافراگم های کوچک پرهیز کنید.

اگر اتفاقاً از میان اشیاء دیگری عکس می گیرید، این نکته را نیز بخاطر بسپارید؛ از دیافراگم متوسط یا بازتر استفاده کنید تا کمتر آنها کمتر مورد توجه قرار بگیرند و دیده شوند.

تغییراتی در بوکه (Bokeh)

بوکه چیست؟ ساده است، به کیفیت تاری پس زمینه گفته می شود. اگر عکس های پرتره و حیات وحش زیاد می گیرید، در پس زمینه های خود با تصاویر خارج از فوکوس زیادی مواجه خواهید شد. طبیعتا، شما می خواهید که آنها در بهترین حالت ممکن باشند! تنظیمات متفاوت دیافراگم شکل تاری پس زمینه را تغییر می دهد. چرا؟

تاری پس زمینه عکس های شما همیشه بستگی به شکل تیغه های دیافراگم شما دارد. بنابراین، اگر تیغه های دیافراگم شما شکل قلب داشته باشد، با تاری پس زمینه قلب مانند مواجه خواهید شد. بیشتر اوقات، به عنوان بوکه توصیف می شود که حواس بیننده را پرت می کند، اگرچه در این عکس از لاک پشت های عروسکی بسیار زیبا هستند :

چیزی که آن را جالب می کند این است که، در برخی از لنز ها، تیغه های دیافراگم با باز و بسته شدن به طور قابل توجهی تغییر شکل می دهند. اگر چه همه لنز ها اینگونه نیستند، تنظیمات دیافراگم بزرگتر (مانند f/1.8) معمولا تاری پس زمینه گرد تری نسبت به تنظیمات دیافراگم کوچکتر دارند.همچنین شما در تنظیمات دیافراگم بیشتر تاری پس زمینه بیشتری خواهید داشت، زیرا عمق میدان باریک تر است.

لنز های دیگر ممکن است در دیافراگم های کمی کوچکتر بهتر باشند، یا ممکن است در دیافراگم های عریض تر مشکلات عجیب و غریب دیگری داشته باشند (مانند تاری پس زمینه نامطلوب در گوشه های تصویر). اگر بوکه برای شما مهم است، شاید بخواهید آن را روی لنز های خودتان امتحان کنید. چند عکس خارج از فوکوس از صحنه های شلوغ بگیرید، که هر کدام تنظیمات دیافراگم متفاوتی دارند، و ببینید کدام یک از آنها بهترین حالت را دارد. بیشتر اوقات، بهترین حالت عریض ترین دیافراگم لنز است، اما نه همیشه.

مشکلات تغییر فوکوس

با لنز های خاص، حتی اگر در حالت فوکوس دستی هستید، و رینگ فوکوس را تکان نمی دهید، نقطه فوکوس شما ممکن است با استفاده از دیافراگم های کوچکتر و کوچکتر تغییر کند.

مشخصا این حالت مناسب نیست. چگونه می توان فهمید که لنز شما مشکل تغییر فوکوس دارد؟ بسیار ساده است، مراحل زیر را انجام دهید :

1. دوربین را روی یک سه پایه بگذارید، و لنز را روی فوکوس دستی تنظیم کنید.

2. یک شیء با جزئیات کوچک که در عقب قرار دارد را پیدا کرده، و روی مرکز آن فوکوس کنید. معمولا یک میز به همراه سفره روی آن برای این کار مناسب است.

3. مطمئن باشید: وقتی روی عکسی که گرفتید زوم می کنید،‌ باید جزئیات پیکسلی و همچنین بخش هایی از عکس که به طور واضح خارج از فوکوس هستند را ببینید.

4. یک عکس با عریض ترین دیافراگم لنز بگیرید، و سپس دیافراگم را به تدریج کوچک تر کنید. (نیازی نیست در هر 1/3 استاپ عکس بگیرید؛ مقادیری مانند f/2، f/2.8، f/4، f/5.6 و f/8 کافی است.) مطمئن باشید که رینگ فوکوس را تکان نمی دهید، و مجددا چک کنید که آیا از فوکوس دستی استفاده می کنید یا خیر.

5. در کامپیوتر، روی عکس 100٪ زوم کنید و ببینید که آیا هنگام کاهش f-stop واضح ترین نقطه های فوکوس مدام به عقب تر حرکت می کنند یا خیر. هر چه بیشتر این اتفاق بیفتد، مشکل تغییر فوکوس شما نیز بیشتر است.

تمام شد!

اگر تغییر فوکوس شما مشکل جدی دارد، می توانید با روش های زیر آن را جبران کنید:

· با عریض ترین دیافراگم لنز، به صورت عادی فوکوس کنید.

· از دیافراگم متوسط تا عریض، تقریبا f/2.8 تا f/5.6، وارد حالت نمای زنده شوید (اگر از دیافراگم ذکر شده استفاده می کنید)، سپس فوکوس کنید. هم فوکوس دستی و هم خودکار، هر دو در این حالت درست کار می کنند.

· با دیافراگم های کوچک مانند f/11 یا f/16، عمق میدان شما به اندازه ای بزرگ خواهد بود که بیشتر مشکلات تغییر فوکوس را پنهان کنید، در نتیجه مانند حالت عادی فوکوس کنید.

یادداشت جانبی

وقتی مشکل خود را نشان می دهد، تغییر فوکوس نوعی دیگر از انحراف لنز است. لبه های لنز شما ممکن است مانند مرکز آن روی نور فوکوس نکند، در نتیجه، با کاهش f-stop،‌ بار دیگر، با مسدود کردن نور های لبه لنز، نقطه فوکوس شما کمی تغییر می کند. این دلیل اصلی این حالت است.

سهولت فوکوس کردن

سیستم فوکوس خودکار دوربین شما تا زمانی که مقداری نور دریافت نکند به درستی کار نخواهد کرد.

معمولا، مشکل ساز نخواهد شد. حتی اگر از دیافراگم کوچکی مانند f/16 استفاده می کنید، دوربین شما همچنان از دیافراگم بزرگی مانند f/2.8 برای فوکوس استفاده می کند. فقط در صورت گرفتن بلافاصله عکس روی f/16 می ماند.

اگرچه، همیشه هم ممکن نیست.

برای مثال، اگر بزرگترین دیافراگم موجود روی لنز شما بسیار کوچک است، مثلا f/5.6 یا f/6.3،‌ دوربین شما قادر به کمک گرفتن از یک دیافراگم بزرگ برای فوکوس نمی باشد. یکی از دلایلی که لنز زوم گران قیمت نیکون Nikon 70-200 f/2.8 در نور کم نیز به خوبی فوکوس می کند، در حالی که لنز های ارزان تر (مثلا، 70-300mm f/4.5-5.6) در شرایط تاریک به راحتی فوکوس خود را از دست می دهند.

بنابراین، بیشترین دیافراگم لنز شما برای فوکوس کردن راحت و آسان مهم است. چه در f/2 یا در f/16 عکسبرداری می کنید، دوربین شما در هر دو حالت با استفاده از یک دیافراگم فوکوس می کند (به غیر از دوربین های خاص در حالت نمای زنده یا یک لنز قدیمی با دیافراگم کاملا دستی).

اگر عکاس منظره باشید، ممکن است این اثر برای شما مهم نباشد، اما برای دیگران ممکن است بسیار مهم باشد. حداقل، شما از منظره یاب روشن تر (هنگام استفاده از دوربین های DSLR) که به همراه لنز هایی با حداکثر دیافراگم بزرگ هستند، لذت خواهید برد، و داشتن برخی از قابلیت های فوکوس کردن در نور کم بد نخواهد بود.

نوردهی فلاش

هنگام استفاده از اسپیدلایت یا هر نوعی از فلاش، مهم است که به یاد داشته باشید که دیافراگم نقش کاملا متفاوتی در نوردهی فلاش دارد. درحالی که نقش سرعت شاتر به کنترل نور محیط تبدیل می شود، عملکرد دیافراگم در عکاسی با فلاش این است که صرفا میزان نوری که دوربین می تواند از یک شات فلاش دریافت کند را تنظیم می کند. این موضوع پیچیده است و سعی خواهیم کرد در مقالات آینده بیشتر به آن بپردازیم. فقط در این بخش به آن اشاره ای کردیم زیرا نور فلاش کاملا با دیافراگم لنز در ارتباط است.

نموداری از هر آنچه دیافراگم انجام می‌دهد

وقتی اطلاعات بالا را یاد بگیرید، هر آن چیزی که دیافراگم با عکس هایتان انجام می دهد را خواهید دانست. اگرچه، این کار بلافاصله قابل انجم نیست.

درک همه اثرات دیافراگم می تواند زمان زیادی ببرد. تمرین کردن بهترین کار است. بیرون بروید، تعدادی عکس بگیرید، و خودتان با مفهوم دیافراگم به صورت عملی آشنا شوید.

اگر کمکی به شما کند، من تمام اطلاعات این مقاله را در نمودار زیرا برای شما جمع آوری کردم :

نمودار دیافراگم لنز برای مبتدیان

بدون شک دیافراگم می تواند برای مبتدیان، موضوعی بسیار گیج کننده در عکاسی باشد. همانطور که در این مقاله مشاهده کردید، متغیر های زیادی را در عکس شما کنترل می کند، که می تواند درک آن را دشوار کند. برای راهنمایی مبتدیانی که با دیافراگم دست و پنجه نرم می کنند، ما یک نمودار ایجاد کردیم که موارد مورد بحث را در این مقاله را ساده می کند. این نمودار مهمترین اثرات دیافراگم در عکاسی و همچنین اصطلاحات رایجی را که عکاسان برای توصیف تنظیمات خود استفاده می کنند، را پوشش می دهد.

برای شفاف سازی هر چه بیشتر این نمودار، هیچ یک از تصاویر نمونه تاریک یا روشن تر نشده است (همانطور که در دنیای واقعی اتفاق می افتد). در عوض، به سادگی عبارت "روشن ترین" یا "تاریک ترین"، در صورت تعویض دیافراگم لنز، برای نشان دادن اثری که اتفاق می افتد، نوشته شده است.

به یاد داشته باشید که این نمودار ساده شده، به عنوان راهنمایی برای مبتدیان استفاده می شود. تصاویر برای نشان دادن مطالب طراحی شده اند و تا حدی اغراق آمیز هستند.

اگر این نمودار برایتان جالب بود، می توانید آن را دانلود و چاپ کنید.

در قسمت زیر، برخی از سؤالات پر تکرار درباره دیافراگم را جمع آوری کرده ایم.

دیافراگم چیست؟

دیافراگم را می توان دهانه ای در لنز تعریف کرد که نور از آن عبور می کند و وارد دوربین می شود. برای بیان اندازه دهانه لنز، که می تواند از طریق خود لنز یا دوربین کنترل شود، از اعدادf- مانند f/1.4، f/2، f/2.8 و... استفاده می شود. برای مطالعه بیشتر در مورد دیافراگم با مثالها و تصاویر بیشتر، اینجا را کلیک کنید.

چگونه دیافراگم بر عمق میدان تاثیر می گذارد؟

عمق میدان به فاصله بین دورترین تا نزدیک ترین اشیاء در عکس گفته می شود که به طور قابل قبولی شارپ ظاهر می شوند. به طور کلی، دیافراگم بزرگ باعث ایجاد مقدار زیادی تاری پس زمینه و منظره جلویی شده، و عمق میدان کمی حاصل می شود.

دیافراگم چگونه بر سرعت شاتر تاثیر می گذارد؟

باز شدن دیافراگم لنز اجازه می دهد نور بیشتری وارد دوربین شود، که به عکاس این امکان را می دهد که با سرعت شاتر سریع تر، عکس را به خوبی نوردهی کند. از طرف دیگر، کاهش دیافراگم لنز، مقدار نور ورودی به دوربین را کاهش می دهد، که نیازمند استفاده از سرعت شاتر آهسته تر برای گرفتن عکس با همان میزان روشنایی می باشد.

دیافراگم چگونه بر بوکه تاثیر می گذارد؟

بوکه به کیفیت نور های خارج از فوکوس عکس که توسط لنز دوربین ارائه شده،‌ گفته می شود. استفاده از حداکثر دیافراگم لنز، معمولا باعث ایجاد نور های دایره ای بزرگ در پس زمینه شده، در حالی که کاهش دیافراگم لنز، معمولا باعث می شود که نور ها کوچکتر و به اشکالی مانند 7 ضلعی تغییر شکل دهند. این شکل ها به تعداد تیغه های دیافراگم و گرد بودن آنها بستگی دارند. در اینجا تصویری از لنز 50mm f/1.4 آورده شده که دیافراگم آن تا f/2.8 و f/4 کاهش یافته است :

"حداکثر دیافراگم" لنز چیست؟

حداکثر دیافراگم مقداری است که لنز می‌تواند باز شود. این حالت معمولا با عبارت f-stop مانند f/1.4 بیان شده و با نام لنز بیان می شود. برای مثال، لنز نیکون Nikon 35mm f/1.4G دارای حداکثر دیافراگم f/1.4 است، در حالی که حداکثر دیافراگم لنز نیکون Nikon 50mm f/1.8G، f/1.8 است. برخی از لنز ها دارای حداکثر دیافراگم متغیر هستند که بسته به فاصله کانونی تغییر می کنند. لنزی مانند Nikon 18-55mm f/3.5-5.6 دارای حداکثر دیافراگم f/3.5 در 18mm و f/5.6 در 55mm می باشد.

بهترین دیافراگم برای عکاسی پرتره چیست؟

اگر هدف شما گرفتن عکسی با عمق میدان کم است،جایی که سوژه بسیار شارپ ظاهر شده در حالی که پس زمینه و منظره جلویی تار هستند، باید از دیافراگم بسیار عریض مانند f/1.8 یا f/2.8 استفاده کنید (برای مثال، اگر از لنز 50mm f/1.8 استفاده می کنید، باید دیافراگم لنز را روی f/1.8 تنظیم کنید).

بهترین دیافراگم برای عکاسی از منظره چیست؟

هنگام عکاسی از منظره، معمولا می خواهید بیشترین عمق میدان ممکن را برای وضوح هر چه بیشتر پس زمینه و منظره جلویی داشته باشید. در چنین شرایطی، بهتر است از دیافراگم کوچکی مانند f/8 یا f/11 استفاده کنید.

دیافراگم بالاتر بهتر است یا پایین تر؟

این سؤال بستگی به این دارد که از چه چیزی عکس می‌گیرید و می خواهید عکستان چه شکلی باشد. دیافراگم های پایین تر مانند f/1.8 اجازه می‌دهد نور بیشتری وارد لنز شود و عمق میدان کمتری را حاصل می‌کند. در مقابل، دیافراگم های بزرگتر مانند f/8، نور را مسدود کرده، در حالی که عمق میدان عریض تری را حاصل می کند. هر دو در عکاسی کاربرد خودشان را دارند.

آیا دیافراگم روی فوکوس تاثیر می گذارد؟

تغییر دیافراگم لنز به دلیل تغییر فوکوس می‌تواند بر آن تاثیر بگذارد. بنابراین بهتر است قبل از فوکوس کردن، دیافراگم را به مقدار مورد نظر تغییر دهید. در دوربین های DSLR، پیشنهاد می شود از نمای زنده برای فوکوس در دیافراگم مد نظر استفاده شود تا آثار منفی تغییر فوکوس را کاهش دهد. این مورد به این دلیل است که دوربین های DSLR در عریض ترین دیافراگم فوکوس می کنند.

در چه دیافراگمی همه چیز در فوکوس است؟

این سؤال واقعا به اندازه سنسور دوربین، فاصله کانونی لنز و فاصله دوربین تا سوژه بستگی دارد. به طور کلی، دیافراگم کوچکی مانند f/8 به شما عمق میدان کافی می دهد تا بتوانید بیشتر عکس هایتان را شارپ بگیرید. با این حال، اگر سوژه خیلی به دوربین شما نزدیک است، ممکن است لازم باشید عقب تر بروید یا دیافراگم را کاهش دهید تا همه چیز واضح به نظر برسد.

دیافراگم چگونه بر وضوح تاثیر می گذارد؟

دیافراگم بزرگ عمق میدان کمتری ایجاد می کند، که باعث تار شدن بخشی از عکس و همه چیز اطراف سوژه فوکوس شده می شود. همچنین دیافراگم های بزرگ نقاط ضعف طراحی نوری لنز را نشان می دهد،‌ که اغلب منجر به انحراف لنز قابل رؤیت می شود. از طرف دیگر، دیافراگم کوچک، عمق میدان بیشتری را ارائه می دهد، و باعث می شود بخش بیشتری از تصویر شارپ باشد. همچنین دیافراگم کوچک معمولا انحرافات لنز را پنهان می کند.

بهترین دیافراگم برای وضوح تصویر کدام است؟

بیشتر لنز ها برای ایجاد وضوح خوب در حداکثر دیافراگم طراحی نشده اند، به همین دلیل معمولا بهتر است دیافراگم را به مقداری مانند f/5.6 برای گرفتن بهترین نتیجه، کاهش دهیم. اگرچه، بهترین دیافراگم لنز، یا به اصطلاح "نقطه شیرین" آن به طراحی نوری لنز بستگی دارد.

از چه دیافراگمی باید استفاده کنم تا پس زمینه تار داشته باشم؟

اگر می خواهید سوژه ما از صحنه جدا شده و پس زمینه تار ظاهر شود، باید دیافراگم لنز را تا حداکثر باز کنید و تا حد ممکن به سوژه نزدیک شوید. برای مثال، اگر با لنز 50mm f/1.8 عکسبرداری می کنید، باید با دیافراگم f/1.8 کمترین فاصله با سوژه عکس بگیرید. اگر از لنز زوم استفاده می کنید، باید تا بیشترین فاصله کانونی زوم کنید و از عریض ترین دیافراگم استفاده کنید، در حالی که باید تا حد ممکن به سوژه نزدیک باشید. برای مثال، اگر با لنز 18-55mm f/3.5-5.6 عکاسی می کنید، باید تا 5533 زوم کنید، از دیافراگم f/5.6 استفاده کنید و به سوژه نزدیک شوید.

چه دیافراگمی بیشترین مقدار نور را عبور می دهد؟

حداکثر دیافراگم لنز، مانند f/1.4.

چه دیافراگمی کمترین مقدار نور را عبور می دهد؟

حداثل دیافراگم لنز، مانند f/22.

جمع بندی

مشخصا دیافراگم یکی از تنظیمات حیاتی در عکاسی است و تقریبا مهمترین آنها نیز می باشد. دیافراگم قسمت های مختلف عکس شما را تحت تاثیر قرار می دهد، اما شما به سرعت کنترل همه چیز را در دست خواهید گرفت. دیافراگم کوچک تصاویر شما را تاریک تر می کند، عمق میدان، پراش نور، انحرافات لنز و میزان نور ستاره ای را افزایش می دهد. دیافراگم بزرگ دقیقا بر عکس عمل می کند.

به زودی، دیافراگم چیزی نخواهد بود که بخواهید حتی درباره آن فکر کنید، و به طور طبیعی به یاد خواهید داشت. شخصا، اگر افکت نور ستاره ای را در عکس هایم بخواهم، می دانم که باید از دیافراگم f/16 استفاده کنم. هنگامی که بیشترین نور ممکن را نیاز داشته باشم، بدون لحظه ای تفکر از دیافراگم بزرگتر مانند f/2.8 یا f/2 استفاده می کنم. برای رسیدن به این مرحله به تمرین زیادی نیاز نخواهید داشت.

با دانستن اینکه دیافراگم چقدر مهم است، جای تعجب نیست که بیشتر اوقات با حالت اولویت دیافراگم یا حالت دستی عکس بگیریم. ما هرگز نمی خواهیم که دوربین دیافراگم را برای ما انتخاب کند. دیافراگم خیلی مهم است و یکی از آن تنظیمات اساسی است که هر عکاس حرفه ای و مبتدی نیاز دارد برای گرفتن عکس های خوب درباره آن بداند.

مثل همیشه، بهتر است همه اینها را خودتان یاد بگیرید. موضوع جذابی برای عکاسی پیدا کرده و از دانش خود استفاده کنید. هر چه بیشتر عکس بگیرید، بیشتر یاد خواهید گرفت. دیافراگم نیز از این قاعده مستثنی نیست.

امیدوارم متوجه شده باشید که این مقاله مبانی دیافراگم را به روشی قابل فهم و ساده توضیح می دهد.

اگر آماده ادامه هستید، تنظیم مهم بعدی دوربین آموزش f-stop است، که ما آن را در قسمت 5 اصول پایه عکاسی توضیح داده ایم.